Nadleśnictwo Tuszyma (obecnie obręb Tuszyma), dawniej o nazwie Biały Bór, zostało utworzone w dniu 1 października 1944 r. z części dawnego Nadleśnictwa Smoczka.

Nie można podać danych cyfrowych oraz dokładnej analizy gospodarki leśnej do roku 1945 z uwagi na brak dokumentów, które zaginęły podczas okupacji. Na podstawie ustnych danych miejscowego personelu administracyjnego stwierdza się, że w byłych prywatnych majątkach leśnych prowadzono gospodarkę leśną na podstawie planów gospodarczych sporządzonych na 10-20 lat.

W okresie okupacji tj. w latach 1940-45 na terenie północnej części Nadleśnictwa Tuszyma w granicach obecnych leśnictw Przyłęk i Rzemień oraz w południowej części w leśnictwach Ocieka i Niwiska, powstał obóz ćwiczebny wojsk niemieckich. Po wyzwoleniu w 1946 r. przeprowadzono po raz pierwszy po wojnie prowizoryczne urządzanie lasu. Nadleśnictwo Tuszyma zaliczone było w tym okresie gospodarczym do jednego gospodarstwa o 100-letniej kolei rębu. Typy siedliskowe lasu opracowane zostały dopiero w 1953 r. przez pracowników urządzania lasu. Lasy Nadleśnictwa Tuszyma zaliczone były do grupy II - lasów gospodarczych. Roczny etat użytków rębnych wynosił 4 372 m³, a międzyrębnych 2 000 m³.Definitywne urządzanie lasu przeprowadzone zostało w roku 1958 przez Biuro Urządzania Lasu w Przemyślu. Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa
wg definitywnego urządzania wynosiła 8 611,76 ha.

Lasy wchodzące obecnie w skład obrębu Przecław stanowiły przed II wojną światową w większości własność prywatną i częściowo własność Ossolineum.

Lasy obrębu Przecław należały do Nadleśnictwa Mielec, które zostało zorganizowane w 1945 roku z byłych lasów prywatnych średniej i dużej własności ziemskiej obejmujących uroczyska: Piątkowiec, Wychylówka, Goleszów, Przecław, Nagoszyn, Zagórze, Schabowiec, Radomyśl o łącznej powierzchni 3 619,11 ha. W roku 1951 włączono do Nadleśnictwa Mielec z Nadleśnictwa Dąbrowa Tarnowska uroczyska: Ziempniów I i II, Jamy, Dulcza Mała, Dulcza Wielka, Małce, Świercze, Borek Wielki, Borek Mały, Jastrząbka o łącznej powierzchni 2 269,78 ha.

Własność Ossolineum stanowiły uroczyska: Schabowiec, Jamy, Piątkowiec. Część uroczyska Przecław była własnością hrabiego Stanisława Reja, krewnego Mikołaja Reja.

Lasy własności prywatnej zostały upaństwowione na mocy Dekretu PKWN z dnia 12 grudnia 1944 r. i na tej podstawie włączone do organizowanego wówczas Nadleśnictwa Mielec.

Brak jest bliższych danych dotyczących gospodarki leśnej własności prywatnej z okresu do zakończenia II wojny światowej. Wiadomo jest, że w lasach większej własności obowiązywały plany opracowywane na okres 10-ciu lat i zatwierdzane przez władze wojewódzkie. Lasy te zagospodarowane były rębnią zupełną, drewno przeważnie całymi zrębami sprzedawane prywatnym kupcom. Zręby najczęściej karczowano i oddawano pod kilkuletnią uprawę rolną, a następnie odnawiano sadzeniem. Poszczególni właściciele mając na uwadze wyciągnięcie jak najwyższych zysków z lasu dążyli do obniżenia wieku rębności, co podwyższało etaty i przyczyniało się do nadmiernych wyrębów drzewostanów.

Panująca tendencja wprowadzania monokultur sosnowych z pewnością przyczyniła się do zmniejszenia występowania takich gatunków jak: jodła, buk i dąb.

Pielęgnacje drzewostanów ograniczały się głównie do usuwania drzew chorych i martwych oraz dokonywania przerzedzeń, które były podyktowane w dużej mierze zapotrzebowaniem na drewno. Bardzo często prywatny kupiec decydował bezpośrednio, która sztuka ma być usunięta w trzebieży, żądając odpowiedniego sortymentu.

W okresie okupacji wskutek nadmiernej eksploatacji ucierpiały drzewostany położone w pobliżu Mielca, głównych dróg oraz wokół okolicznych wsi.

Pielęgnowanie drzewostanów młodszych prowadzono w tym czasie pod kątem zapotrzebowania na odpowiednie sortymenty z możliwością łatwego wywozu drewna. Pierwsze lata po wojnie przynoszą dalszą dewastację lasów poprzez nielegalny wyrąb dokonywany przez miejscową ludność odbudowującą się ze zniszczeń wojennych.

Okres gospodarki w latach 1945-48 zapoczątkowany został inwentaryzacją leśną, polegającą na opracowaniu przybliżonej tabeli klas wieku.

W roku 1949 sporządzono prowizoryczny plan urządzenia gospodarstwa leśnego na okres od 1949/50-1958/59. W roku 1954 przeprowadzono rewizję użytkowania międzyrębnego w oparciu o nowe zasady pielęgnowania młodników i drzewostanów na okres 10 lat, zaś rewizję użytkowania rębnego przeprowadzono w 1955 r. na okres 5 lat.

W roku 1959 został opracowany plan definitywnego urządzenia gospodarstwa leśnego na okres od 1 października 1958 – 30 września 1968 r.,w/g którego powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła 5 881,33 ha.

W tym okresie gospodarczym było planowane jedno gospodarstwo o wieku rębności 100 lat. W drzewostanach sosnowych projektowano zręby zupełne, a w drzewostanach z domieszką jodły i buka rębnię II-gą z okresem odnowienia 20 lat. W praktyce drzewostany rębne użytkowano rębnią zupełną, a rębni II-giej po kilku latach planu zaniechano przechodząc na rębnię III-cią. Nie zanotowano w tym okresie klęsk żywiołowych. Stosowano jedynie zabiegi profilaktyczne przeciw szkodliwym owadom.

Na skutek reorganizacji w roku 1978 utworzono Nadleśnictwo Tuszyma,
a większość lasów dawnego Nadleśnictwa Mielec stanowi obecnie obręb Przecław.

Dla Nadleśnictwa sporządzane były operaty urządzeniowe następująco:

1) prowizoryczne urządzenie lasu na okres 1949/1950 – 1958/1959 r.

2) definitywne urządzenie lasu na okres 01.10.1958 – 30.09.1968 r.

3) I rewizja urządzenie lasu na okres 01.10.1969 – 30.09.1979 r.

4) II rewizja urządzenie lasu na okres 01.01.1980 – 31.12.1989 r.

5) III rewizja urządzenie lasu na okres 01.01.1993 – 31.12.2002 r.

6) IV rewizja urządzenie lasu na okres 01.01.2003 – 31.12.2012 r.

7) V rewizja urządzenie lasu na okres 01.01.2013 – 31.12.2022 r.

Zadania gospodarcze wykonywano zasadniczo zgodnie z zatwierdzonymi planami. Użytkowanie rębne było prowadzone z zachowaniem ustalonych zasad, przy uwzględnieniu funkcji lasów, dojrzałości drzewostanów i stanu odnowienia. Cięcia pielęgnacyjne prowadzono zgodnie z potrzebami hodowlanymi. Odnowienia i zalesienia wykonywano zgodnie z przyjętymi celami hodowlanymi.

Stan sanitarny lasów w przeszłości był zadawalający, ponieważ lasy Nadleśnictwa Tuszyma wykazały dużą odporność biologiczną na negatywne oddziaływanie czynników biotycznych.